De reis naar Sri Lanka is begonnen. Maandagmorgen 10 juli zijn we vertrokken. Tom, bracht ons naar station Dordrecht waar we met de trein naar Schiphol reisden. Dapper als we waren plaatsten we in de 2^e klasse onze koffers op 2 plaatsen van de 4 en dachten zo wel Schiphol te bereiken. Het werd alsmaar drukker en het was wachten op iemand die ons daar op aan zou spreken. En jawel hoor. Een dame bracht ons op het idee om de koffers tussen 2 stoelruggen te zetten. Verdomd het paste nog ook.

Op Schiphol zou het op de eerste dag van de vakantie zo druk zijn dat we, met name ik, daar mezelf wel zorgen over maakte. Het bleek een broodje aap verhaal. Het was niet druk en we konden onze koffers snel in de automatische verwerker kwijt, inchecken hadden we immers als gedaan. De KLM bracht ons eerste naar Abbu Dhabi. Met de meest charmante stewards was het best aangenaam. Alleen mijn tv kwam niet uit de stoel. Alle klusstewards werden opgetrommeld. De een met een mes, de ander met een schroevendraaier en de derde weer met wat anders. Het werd niks. Aan de andere zijde zat een man die wel wilde ruilen. De 2 tv’s deden het goed aan die kant en ik kon Soof 2 kijken. Best aardig. We waren in ruim 4 uur in De Emiraten. Op het vliegveld aangekomen zijn daar alle terminals in rondjes verdeeld. Wij zaten bij Gate 1 en konden zo een rondje lopen om Gate 1 tot en met Gate 9 te zien. Vluchten naar Delhi, Singapore en Colombo wisselden elkaar af. Zo af en toe liepen we een rondje. Kijken, kijken, niet kopen. Na 3 uur konden we boarden. Dat was ook nog een heel gedoe. We stonden midden in een hele meute zwetende, pratende, voordringende Pakistaan achtige figuren en zagen het geheel aan. We, met name ik, hoopten dat we onze gereserveerde stoelen zouden behouden. In de eerste vlucht zaten we riant bij de nooduitgang. Nadat we ons breed hadden gemaakt voor achteloos lopende Chinezen die dan plots vooraan stonden waren we aan de beurt. De Muijnck…..O ja andere stoel. De man met de baard die iets weghad van John Glees met baard vertelde het door middel van een streep door onze boardingkaart en een nieuw nummer eronder. eeehh, no sir we paid for the chairs. O nee hoor bij ons niet…. Tja Stennis schoppen had weinig zin. We, ik eigenlijk, nam het op de koop toe. Afwachten maar waar dit hele hoge nummer zou zijn. We liepen het vliegtuig in waar we begroet werden door een stel groene juffen met allemaal buiktruitjes. Er waren er twee bij waar het buiktruitje blubberde. We zochten onze stoel. O maar dat was nog beter. We zaten alweer bij een nooduitgang. Lekker ruim. De vlucht was lang (meer dan 4.30 uur) maar we vermaakte ons wel met films, eten, drinken en naar de wc gaan.

Om 5.05 uur in de morgen kwamen we aan. ‘Nog even langs de douane’ dachten we, althans ik, maar dat ging anders. Ons visumpapier bleek alleen een betaalbewijs. We moesten een formulier invullen….. Zo gezegd zo gedaan en dan direct vooraan de rij natuurlijk. De man die niet zo nors en wees naar een ruit waar die formulieren laten, was nu best vriendelijk. We kregen een dikke stempel en konden doorgaan.

Wat duurde het lang voordat onze grijze koffers verschenen. Met het drama in Armenië nog in het achterhoofd (waar een koffer na 5 dagen pas werd gebracht) hoopten we dat ze toch kwamen. Ja hoor, het lukte. De koffers verschenen.

Toen waren we eruit. Toen we de deur openden stonden daar wel 40 taxifiguren die op Schiphol door de Marechaussee gelijk afgevoerd zouden worden. Onze ogen ging van links naar rechts en ja hoor. Mr. Bram de Muijnck stond erop. We gaven een hand en konden zijn naam niet echt verstaan. We dachten…dat komt wel. We kochten een simkaart (althans dat deed hij) met 9gb internet en 100 belminuten voor 6 euro. Het duurde wel lang want er kwamen natuurlijk een zootje Chinezen die met tien personen een andere sim wilden. Na een half uur stonden we in Burgers Bush, althans zo voelde het toen en nu nog steeds. Wat een hitte en vochtigheid. Ayeesh, want zo heet onze bestuurder, verdween en kwam een kwartiertje later terug. We pinden nog wat roepies en stapten in de auto.

Ons eerste hotel was een goede. Het zwembad zorgde voor de afgelopen dagen voor wat verkoeling.

We maakten kennis met het verkeer, nou verkeer….een grote puinbak aan rondrijdende scooters, tuk tuks, auto’s vrachtwagen en bussen waarvan de laatste altijd de winnaar zijn. Zij toeteren het hards en rijden overal dwars er door heen.